Meşhur bir söz varya "yaprak döker bir yanımız, bir yanımız bahar bahçe" diye. İşte tamda öyle bir zamandayız.
Daha 1 gün önce Ülker Sports Arena'da, muhteşem bir taraftar, müthiş bir inanç, hırslı bir oyuncu topluluğu ve harika bir antrenörle son şampiyon Real Madrid'i parkeye gömen bir Fenerbahçe izledik. Üstelik Avrupa'nın en iyi ve en formda uzunu da sakatken yapmışlardı bunu. 1 gün sonra ise şampiyonluk için mutlak kazanmak zorunda olduğu bir maça çıktı Fenerbahçe futbol takımı. Üstelik kadrosunda da Nani'sinden tut Persie'sine kadar yıldız dolu. Her ne kadar maçın adı DERBİ olsada, rakip bizim 20 puan gerimizde ve lig sonuncusundan bile 4 gol yemiş, dağılmış, sezondaki tek amacı Fenerbahçe'ye çelme takmak olan, sıradanlaşmış bir Galatasaray'dı. Fenerbahçe ise 3'ü boş kale olmak üzere 10 pozisyondan yararlanamayarak eline gelen 3 puanı Arena'nın çimlerine bıraktı.
Peki nasıl oluşuyordu bu fark? Bi tarafta takımın en iyisi yokken Avrupa şampiyonunu dize getiren bir Fenerbahçe, diğer tarafta yıldızlar topluluğu olmasına rağmen bitik Galatasaray'a gol atamayan Fenerbahçe.
Sezon geneline bakarsak tabi ki fark %100 hocalardan kaynaklanıyor. Obradoviç agresif'likten ve mücadeleden ödün vermiyor. Takımda savaşmayan oyuncunun oynama şansı yok. Oyuncular kaşının patlayacağını bilse o topa atlıyor ve sonucunda da maç başına ortalama 85 sayı atan takımdan sadece 69 sayı yiyor. Ayrıca maç boyunca ortalama 10 top kaybeden takıma sadece ilk yarıda 10 top kaybı yaptırıyor. Pereira ise korkak bir hoca. Kendi takımından çok rakibine saygı duyan. Önceliği gol atmak değil, gol yememek olan, sanki şampiyonluğa değilde orta sıralara oynayan bir takımın antrenörü gibi. Ancak iş son maç özeline gelirse, bu sefer Pereira için çok şey söylemek istemiyorum açıkcası. 3 tane boş kaleye atılamayan pozisyonda sahaya girip topu içeri atacak hali yoktu. Pereira'nın başlangıç planı çok doğruydu ve tuttuda. Dakika 5'te Fenerbahçe Nani ile ikinci pozisyonu harcarken, 30. dakika geçildiğinde harcanan fırsat sayısı 5'ti. O pozisyonlarda sahada alt yapı takımları olsa bitirirdi. Hele ilk yarı Volkan, ikinci yarı Diego ve Fernandao'nun kaçırdığı golleri aklım almıyor. Üstelik Galatasaray'ın Fenerbahçe kalesine gelmek gibi bir niyeti de yok. Buna rağmen Fenerbahçe yürüye yürüye pozisyona giriyor ancak atamıyor. Fenerbahçe'nin bu kadar çok pozisyona girmesi, Pereira'nın Galatasaray savunma yapısını iyi çözmesinden kaynaklanıyor, gollerin kaçması ise beceriksizlik ve ruhsuzluktan.
Takım komple bırakmış gibi ligi, geçen sezon Beşiktaş Uefa'dan elenince ne yaşadıysa aynısını yaşıyoruz. Oyuncular hedefsiz kalmış ve boşluktalar. Bu boşluğu iyi değerlendiren Beşiktaş ise şampiyonluğa yürüyor. Kalan haftalar ne olur derseniz Beşiktaş'ın kalan 6 maçının 4'ü deplasmanda içerde oynayacağı maçlarda Kayseri ve Osmanlı'yla. Eğer Fenerbahçe şu maçı kazansa Beşiktaş illa takılırdı ama bu saatten sonra Beşiktaş'ın çok büyük hatalar yapması gerekiyor Fenerbahçe'nin şampiyonluğu için...
by Serkan Acar
