Bırakın şimdi maçı, skoru, oyunu. Ben size bugün ruh nedir ve ne işe yarar biraz onlardan bahsedeceğim. Belki birilerinin kulağına giderde gözlerini açar.
Ruh, bir takımın kalbidir. Sahadaki her oyuncuya enerji yollar, o gücü hissetmesini sağlar. Düşecekken ayağa kaldıran, son anda yetişip topu çizgiden çıkarttıran, bitmek üzereyken son bir hamleyle golü attıran etken maddedir. Ruh Andre Santos'un Gaziantep'e son dakika attığı goldür. Ruh Gökhan Gönül'ün Trabzon maçında 80 metre geriye attığı depardır. Ruh Emre Belözoğlu'nun Mersin'e 90+5'te attığı golden sonra döktüğü gözyaşıdır.
Sözüm ona kenarda zıp zıp zıplamak, ona buna bağırıp fırça atmak ruh getirmez takıma. Kenardan bir bakışınız Gökhan Gönül'ün Antalyaspor'a attığı aşırtma golünü getirir, Soyunma odasında ettiğiniz iki kelam TT Arena'da Galatasaray'a karşı 1-0 geriden 2-1 maç çevirtir. Takımınıza ruh vermeniz için enerjik olmanız yetmez, akıllı olmanız lazım.
Birde Fenerbahçe ruhu vardır ki; O ruh oyuncusuna pes etmemeyi, taraftarına vazgeçmemeyi öğretir. Fenerbahçe ruhunun temelinde inanç vardır. O inanç futbolcusunu 18'de 17'yle şampiyon yaptırır. Taraftarını 3 temmuzdan alnı ak çıkarttırır.
Bugün geldiğimiz noktada ise, sene başında tarihin en iyi kadrosunu kuracağız derken, takımdan en önemli parçasını yani ruhunu aldılar maalesef. Bu takımın ruhu Emre'ydi, Egemen'di, yabancı olmalarına rağmen Kuyt'dı Sow'du. Hatta ve hatta Baroni'ydi. Belki bu oyuncuların yerine daha tekniğini, daha popülerini koydular ama içinde Fenerbahçe ruhu değilde tuz ruhu olduktan sonra hiçbiri işe yaramıyor maalesef. Evet Diego Baroni'den daha teknik olabilir, Josef Emre'den daha genç olabilir, Alves Egemen'den daha popüler olabilir. Ama biz o kadroyla Nisan'da şampiyon olurken, bu kadroyla Nisan'da neredeyse havlu atmak üzereyiz.
Yapılacak iş futbolcuları toplayıp Salı ve Perşembe günü Ülker Arena'ya götürmek ve o takımın Real Madrid maçlarını izletmek. Orada görevden kaçmak, oyunu bırakmak, kendini düşünmek yok. Tam tersi sakat sakat oynayan Udoh var, 40 dakika oynayıp gıkını çıkarmayan Vesely var, mükemmel bir şutör olmasına rağmen hergün 1000 şut atan Datome var, nasıl olsa yedeğim demeyip hergün çalışan Berk var, ve hepsinden önemlisi çeyrek finali 3 maç önceden garantilemesine rağmen, hala hata yapıldığı zaman sinirden kıpkırmızı olan bir Obradoviç var. Kısacası taraftarın aradığı ve istediği RUH Ülker Arena'da mevcut.
Son bir not: Aykut Kocaman'ın Konyaspor'u 2016'da oynadığı 18 maçın 14'ünü kazandı, mağlubiyeti ise bulunmuyor. Üstelik bu takımın kadro değeri 30 milyon €. Yani ligimiz kadro değeri açısından 16. sıradalar. Sizcede, 2011'de ligin en değerli kadrosuyla 18'de 17 yapan Aykut Kocaman'a şikeci diyenlerin özür dileme zamanı gelmedi mi? Bence geldi de geçiyor bile...
by Serkan Acar
